Poezja

Abigail · Wysłany: Wto 21:06, 25 Mar 2008 Temat postu: Poezja

Lubie poezję? Jakich poetów najbardziej cenicie? Macie swoje ulubione wiersze? Wink

Zachęcam do pisania zarówno o poetach i ich twórczości, jak i do wklejania różnorakich wierszy. Wink

ptaszyna · Wysłany: Wto 22:52, 25 Mar 2008 Temat postu:

nie wiem czy isc na latwizne i dać linki czy wklejać wiersze od razu z ahami i ehami Razz

Świrszczyńska Anna-Odwaga

Nie będę niewolnicą żadnej miłości.
Nikomu
nie oddam celu swego życia,
swego prawa do nieustającego rośnięcia
aż po ostatni oddech.

Spętana ciemnym instynktem macierzyństwa,
spragniona czułości jak astmatyk powietrza,
z jakim mozołem buduję w sobie
swój piękny człowieczy egoizm,
zastrzeżony od wieków
dla mężczyzny.

Przeciw mnie
są wszystkie cywilizacje świata,
wszystkie święte księgi ludzkości
pisane przez mistycznych aniołów
wymownym piórem z błyskawicy.
Dziesięciu Mahometów
w dziesięciu wytwornie omszałych językach
grozi mi potępieniem
na ziemi i wiecznym niebie.

Przeciw mnie
jest moje własne serce.
Tresowane przez tysiąclecia
w okrutnej cnocie ofiary.

to mi się przeokrutnie podoba.
i niektóre Stachury wiersze.
kiedyś lubiłam Pawlikowską-Jasnorzewską ale mi przeszło i dobrze bo większość jest mdła.

Świrszczyńska Anna-Ja nie mogę

Zazdroszczę ci.
W każdej chwili
możesz odejść ode mnie.

A ja od siebie
Nie mogę.

aśka · Wysłany: Śro 1:09, 26 Mar 2008 Temat postu:

Nightpiece
James Joyce

Gaunt in gloom,
The pale stars their torches,
Enshrouded, wave.
Ghostfires from heaven's far verges faint illume,
Arches on soaring arches,
Night's sindark nave.

Seraphim,
The lost hosts awaken
To service till
In moonless gloom each lapses muted, dim,
Raised when she has and shaken
Her thurible.

And long and loud,
To night's nave upsoaring,
A starknell tolls
As the bleak incense surges, cloud on cloud,
Voidward from the adoring
Waste of souls.

Rrrrr Joyce był geniuszem

Abigail · Wysłany: Śro 9:37, 26 Mar 2008 Temat postu:

Ptaszyno droga, zdecydowanie wklejać wiersze ze wszystkimi możliwymi zachwytami!! Very Happy

Jakiś czas temu przyjaciółka pokazała mi kilka wierszy współczesnego poety, Jacka Podsiadło. Muszę przyznać, że są dość sugestywne. Wink

"Miłość po wódce"

rano będziemy rozglądać się za słoikiem po ogórkach żeby wodą z octem
zabić kaca będziemy milczeć by oszczędzić siebie będziemy gorączkowo myć zęby
i długo stać przed lustrem z pianą na ustach będziemy delektować się wstydem

rano spytasz tylko czy nie wiem gdzie położyłaś zegarek a ja poproszę
byś włączyła radio spiker poinformuje w porannych wiadomościach o tysiącach studentów
którzy pojechali do domów na ferie świąteczne i przemilczy naszą ostatnią noc w akademiku

rano poczujemy się tacy samotni i wyjdziemy w hałaśliwe ulice
przetrząsając kieszenie w poszukiwaniu straconego czasu i ważnego biletu
wiatr przybiegnie z pustymi rękami jak bezrobotny listonosz i radośnie zabierze
zmięty karteluszek z zapisanym pośpiesznie niepotrzebnym adresem

i tak dobrze będzie pożegnać się przytulić się do zimnej szyby autobusu i milczeć

ale teraz mówimy dużo kolejne wyznania przechodzą nam przez gardło
równie łatwo jak kolejne kieliszki i tak wspaniale kręci nam się w słowach
i odlatujemy gdzieś w górę nie wiedząc nawet że może robimy właśnie nowego
człowieka

"Mimo, że mamy wstać rano do pracy, zamiast spać wspominamy niezwykłe zdarzenia"

Były przepiękne.
Były kobietami.
Że poczynaliśmy sobie nieśmiało, że
rozmawialiśmy z nimi o świętych duchach, Bogu, kosmosie,
że czytaliśmy im swoje wiersze
zanim odważyliśmy się na pierwsze dotknięcie, od którego
do pierwszego pocałunku było jeszcze wiele kilometrów drżenia,
czyniliśmy dobro. Jeśli nawet
marzyło nam się
bezceremonialne chwytanie za pierś jak za futbolówkę
albo rżnięcie "od tyłu, na stojąco i w butach",
postępowaliśmy inaczej.
Powoli.
Ostrożnie.
Nieumiejętnie
Z lękiem.
Odbite w naszych oczach widziały że są motylami.

Jeszcze przyjdzie tu po nas anioł z powietrzną trąbą.
Sprawi, że pewnego pięknego dnia wypierdolą nas z pracy.
Zabiorą nam mieszkania.
Odejdą od nas żony.
Będą się dziać rzeczy straszne.
I znów staniemy się wolni.

"Exodus"

Pokazując dokumenty z fałszywymi wpisami poradziliśmy sobie jakoś
z konduktorami i dojechaliśmy nad samą granicę.
Mieliśmy do przejścia 20 kilometrów.
W górę i w dół, w górę i w dół, bez ruchomych schodów.
Już po zejściu z pierwszego szczytu moje serce
przez rok trzymane w miastach
niczego nie rozumiało i płakało wzywając pomocy.
Było gorąco i piliśmy wodę z każdego napotkanego strumienia.
Z początku marzyłem o tym, by w jednym płynął sok
ananasowy, w innym coca-cola, piwo, frappe, kompot z wiśni, kefir.
A ciało niechętnie powierzało swój ciężar
stopom ślizgającym się na ściekach kamiennych i stromych.
Lecz moje serce zrozumiało w końcu. Dotarliśmy tu
i znowu od nowa uczę się rozpalać ogień, patrzeć w niebo,
czekać na nią, chodzić boso i słuchać ptaków - żyć.

Abigail · Wysłany: Czw 21:38, 27 Mar 2008 Temat postu:

Agnieszka Osiecka "Muszę coś zrobić z włosami"

Muszę coś zrobić z włosami,
muszę coś zrobić z oczami,
bo tak mi jakoś ciemno,
chociaż tak mocno czekamy,
ja z tobą, a ty ze mną.

Czarna woda między nami
i sokole oczy
czyśmy sobie winni sami,
czy świat nas zaskoczył?

Muszę coś zrobić z listami,
muszę coś zrobić z myślami,
bo tak mi jakoś ciemno,
chociaż tak mocno czekamy,
czy my się kiedyś spotkamy,
ja z tobą, a ty ze mną.

Żywy ogień między nami,
wielki pożar ziemi,
czyśmy sobie winni sami,
czyśmy wymyśleni?

Muszę coś zrobić z rankami,
muszę coś zrobić z nocami,
bo tak mi jakoś ciemno,
chociaż tak mocno czekamy,
czy my się kiedy spotkamy,
ja z tobą, a ty ze mną.

Kłamstwa w nas jest co raz więcej,
rzadkośmy weseli,
czy nam ktoś zawiązał ręce,
czyśmy nie dość chcieli?

Miss Meggan · Wysłany: Sob 0:16, 29 Mar 2008 Temat postu:

pozwolę sobie(jako,że jestem na etapie zachwytu wszystkim co dotyczy Iana Curtisa) na umieszczenie tu tekstu Atmosphere w tłumaczeniu K.Obłuckiego

teksty Iana to czysta poezja...

Atmosfera

Idź w milczeniu
Nie odchodź w milczeniu.
Dostrzeż zagrożenie,
Zawsze istniejące zagrożenie.
Rozmowy bez końca
Odbudowywania życia,
Nie odchodź.

Idź w milczeniu
Nie odwracaj się,w milczeniu.
Twoje zmieszanie,
Moje złudzenie,
Noszone jak maska samonienawiści,
Porównuje i potem umiera.
Nie odchodź.

Ludzie jak ty myślą,że to łatwe,
Nagie przed oczami,
Chodzić w powietrzu.
Polować nad rzekami,
Poprzez ulice,
Każdy róg oddany zbyt wcześnie
Ustalą z należną uwagą.
Nie odchodź w milczeniu.
Nie odchodź.

milva · Wysłany: Pon 18:23, 31 Mar 2008 Temat postu:

Pablo Neruda

Tygrys

Jestem tygrys.
Czyham na ciebie w listowiu
szerokim niby sztaby
wilgotnego kruszcu.

Biała rzeka wzbiera
pod mgłą. Już idziesz.

Naga zanurzasz się.
Czekam.

I wreszcie w skoku
z ognia, krwi, zębów
ciosem szponiastej łapy drę
twoją pierś, biodra.

Piję twoją krew, kruszę
członki twe, jeden po drugim.

I odtąd już czuwam
latami w dżungli
nad twoimi kośćmi, twym prochem
nieruchomy, daleki
od gniewu i nienawiści,
w śmierci twej rozbrojony,
lianami pokrzyżowany,
bez ruchu w ulewie,
nieubłagana straż
mojej morderczej miłości.

Zakochałam sie w Nerudzie w liceum, chyba w pierwszej klasie. Już nawet nie pamiętam jak to się stało, że poznałam jego wiersze. Widać nie ja jedna byłam jego fanką, bo ktoś mi ukradł zbiór jego wierszy wypożyczonych z biblioteki Wink

ptaszyna · Wysłany: Pon 21:07, 31 Mar 2008 Temat postu:

Atmosfera w tłumaczeniu - po prostu miód na oczy.
idealne na dzisiejszy nastrój.

Miss Meggan

Rimbaud Arthur- Wrażenie

W modre, letnie wieczory, pójdę miedzą kłośną,
Łechtany zbóż kitami, deptać trawy płowe:
Marząc, czuć będę świeżość pod stopami rośną.
Dozwolę wiatrom kąpać nagą moją głowę.

Nie będę mówił, myślał. W ciszy niewysłownej,
W duszy miłość ogromna wzbierze mi z pogodą;
I pójdę, het, daleko, jak cygan wędrowny,
W Naturę - szczęsny taki, jak z kobietą młodą.

W błękitne zmierzchy letnie pójdę miedzą polną
Skroś traw i ziół, muskany przez dojrzałe żyto...
Śniąc, będę czuł pod stopą świeżość ros podolną,
Pozwolę wiatrom kąpać mą głowę odkrytą.

Nie będę tedy mówił ani myślał wcale,
Lecz nieskończona miłość w moje serce spłynie...
I będę szedł jak Cygan - w coraz dalsze dale,
W przyrodzie jak kobietą, szczęsny w tej godzinie.

Wpadłam na Rimbauda przypadkiem w średniej szkole i do tej pory jego wiersze mi się strasznie podobają.Jest coś takiego w tych francuskich symbolistach,że podobają się nawet wbrew woli Smile